عمارت تاریخى «هشت بهشت» نمونه اى از کاخ هاى محل سکونت آخرین سلاطین دوره صفویه است که در دوره شاه سلیمان در سال 1080 هجرى بنا شده است . کاخی که سبک معماری اصفهانی دارد و با نام های "عمارت هشت بهشت"، "هشت به هشت" و "هشت در بهشت" نیز خوانده می شود ، پس از این نیز در پایتخت های پیشین صفویه، تبریز و قزوین نیز بناهایی به این نام وجود داشت که اکنون اثری از آن‌ها باقی نیست.
این عمارت ۳۰ متر طول و ۲۶ متر عرض دارد که در دو طبقه ساخته شده است و ارتفاع آن به ۱۴ متر می‌رسد ، کاشی کاری هایی که انواع حیوانات پرنده، درنده و خزنده برروی آن نقش بسته، از آثار این کاخ بشمار می‌آیند .
این باغ در سال 1343 رسماً به وزارت فرهنگ و هنر واگذار می‌شود و پس از انقلاب اسلامی نیز پارکی مجهز و بزرگ در اطراف آن ساخته می‌شود. در حال حاضر هشت بهشت با شماره ۲۲۷ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.
آدرس : اصفهان ، چهار باغ ، خیابان هشت بهشت